Vojnici
su hiljadama godina koristili belu zastavu kako bi označili
kapitulaciju. Rimski hroničar Livije opisao je kartaginski brod ukrašen
belom vunom i granama masline kao simbol pregovora tokom Drugog punskog
rata, a Tacit je kasnije zabeležio da su bele zastave bile podignute da
bi označile predaju Vitelijevih snaga u Drugoj bici kod Kremone.
Većina
istoričara veruje da je bela zastava korišćena zato što se lako
razlikovala u žaru borbe. Pošto je bela tkanina bila uobičajena u
antičkom svetu, smatra se da su vojnici koristili materijal koji im je
bio pri ruci kako bi u brzini pokazali svoju nemoć i zaustavili borbu.
Bela zastava je kasnije postala dobro poznata u ratovanju na zapadu, ali
istraživanja pokazuju da je u Kini, tokom vladavine istočne dinastije
Han, počela da se koristi u prva tri veka nove ere nezavisno od zapadnog
sveta. Bela boja je u Kini dugo bila u vezi sa smrću i žalosti, tako da
su kineski vojnici verovatno tokom predaje koristili belu zastavu kako
bi iskazali tugu zbog poraza.
U novijoj
istoriji bela zastava je postala simbol ne samo za predaju, već i
za želju da se proglasi primirje i započnu pregovori na bojnom polju.
Srednjovekovni glasnici nosili su bele barjake kako bi se razlikovali od
boraca, a vojnici u Američkom građanskom ratu mahali su belim zastavama
pre nego što bi podigli ranjenike. Različita značenja bele zastave
kasnije su kodifikovana Haškom i Ženevskom konvencijom u 19. i 20. veku.
Isti ovi sporazumi zabranjuju korišćenje bele zastave za lažnu predaju
kako bi se neprijateljskoj vojsci napravila zaseda.
Нема коментара:
Постави коментар